اثر سه نوع تمرین هوازی، مقاومتی و موازی بر میزان ترشح هورمون رشد و فاکتور رشد شبه انسولین یک در زنان سالمند

مقدمه: هدف از این پژوهش، بررسی اثر سه نوع تمرین هوازی، مقاومتی و موازی بر میزان ترشح هورمون رشد (growth hormone یا gh) و فاکتور رشد شبه انسولین (insulin-like growth factor یا igf) در زنان سالمند بود. روش ها: زن سالمند به صورت تصادفی به چهار گروه هوازی ( 5 نفر)، مقاومتی (5 نفر)، موازی (5 نفر) و شاهد (5 نفر) تقسیم شدند. از آزمودنی ها قبل از شرکت در فعالیت ورزشی نمونه ی خونی گرفته شد. سپس فعالیت های ورزشی هوازی، مقاومتی و موازی به مدت هشت هفته اجرا گردید. پس از هفته ی چهارم و پس از هشت هفته فعالیت ورزشی نیز نمونه ی خونی گرفته شد. سپس، پس از 4 ساعت vo 2peak آزمودنی ها به وسیله ی آزمون پیاده روی راکپورت اندازه گیری گردید. برای تحلیل استنباطی داده ها از آزمون repeated measures anova و در صورت مشاهده ی نتایج معنی دار از آزمون تعقیبی lsd استفاده شد. از ضریب همبستگی گشتاوری pearson برای تعیین ارتباط بین vo 2peak با میزان ترشح gh و igf استفاده گردید. یافته ها: هفته فعالیت ورزشی منظم (مقاومتی، هوازی و موازی) باعث افزایش معنی دار مقادیر gh و 1-igf شد (5/ > p). vo 2peak پس از هشت هفته فعالیت ورزشی منظم به طور معنی داری افزایش یافت (5/ > p). همچنین ارتباط مستقیم بین vo 2peak (1/ > p، 7/r = ) با میزان ترشح gh و 1-igf وجود داشت. نتیجه گیری: در مجموع یافته های پژوهش حاضر نشان داد که تمرینات مقاومتی، هوازی و موازی باعث افزایش معنی دار در میزان هورمون های آنابولیک (gh و igf-1) در زنان سالمند شده و تمرینات مقاومتی بیشترین افزایش را در ترشح gh و 1-igf نسبت به تمرینات هوازی و موازی داشته است. با افزایش vo 2peak میزان ترشح gh و 1-igf افزایش یافت.